Variaties omtrent Eend 

David Mamet

Regie: Herman Boets

Spel: Bert Kettermans & Jo Tambuyzer

Lichtontwerp: Dirk Ceulemans

Vormgeving: Anja Batens

OC Den Bril zaal Spaanse Poort, Bril 6 2500 Lier 20u.

€ 15 ( € 13 voor 65+)

Reservaties: deseine@skynet.be    0473 57 96 96

Speelperiode:

7, 8, 12, 15, 16, 17, 22, 23, 24, 25 mei 2026.

Twee mannen op een bank in het park…
Ze staren naar het meer…
Ze praten wat over een boot, over eenden…
Het lijkt zinloze zever, grappig en absurd. Ze spreken over natuur, vriendschap, de dood… grote filosofische onderwerpen.
Maar eigenlijk spreken ze over zichzelf, over hun angst voor gezichtsverlies, over ouder worden, over eenzaamheid. Vaak spreken ze niet echt met elkaar, maar praten langs elkaar heen. Hun geheugen laat hen in de steek, ze zoeken naar vergeten woorden. Soms lopen hun discussies uit de hand en maken ze ruzie. Ze proberen elkaar te overtroeven en ze hebben schrik om af te gaan. Ondanks alles blijven Emiel en Georges elkaar genegen.

In veertien fragmenten blikken de mannen terug op hun leven en op hun vermoorde onschuld. Ze vluchten in pedanterietjes en voor de waarheid: “Als ’t fout is, verknoei mijn tijd niet en als het waar is wil ik het niet weten”, is één van Emiel’s reacties.

“Variaties omtrent eend” is een toneelstuk waar hartelijk om gelachen kan worden. Maar waar je ook ernstig over kunt nadenken. De eend wordt een spiegel van het menselijk bestaan. Het stuk vormt tegelijk ook een metafoor voor toneel en publiek. De vraag aan de toeschouwer luidt dan ook, bent u Emiel?… Georges?… oude Griek?… of eend?…
Staar maar mee over het meer…

David Mamet, of Amerika zoals het spreekt in zijn bars, op zijn parkbanken, in hotelkamers. Mamet heeft uit gewichtsloze woorden zijn eigen wereld gebouwd. Hij is een observator van het gedrag, een afluisteraar van mensen. Wat hij ziet, is weinig opwekkend.

De mensen breien redenen, drogredenen, theorieën en hersenspinsels eindeloos aan elkaar. Wat ze zeggen, is wat geloofd kan worden, geloofd kan doen worden, want al deze lege gesprekken zijn momenten in de strijd om de bovenhand. Een reeks gesprekken in een stuk van Mamet is een reeks wedstrijden, in vele rondes, nu win je er een, dan verlies je er een.

Je haat als je verliest, je straalt als je wint. De strijd opgeven, ook al is hij volslagen absurd, doe je niet, want dan gebeurt het ergste van al: dan ben je moederziel alleen.

En de stilte van de absolute eenzaamheid is pas het echte ongelukkig zijn.

Deze essentie van Mamet vind je terug in de vrije korte tekst Variaties omtrent Eend (Duck Variations). In dit stuk is er geen verhaal, alleen een situatie: twee mannen zitten bij het meer, en vertellen over eenden. Ze gebruiken de dieren in hun gesprekken als aanleiding, als objecten voor wetenschap, als voorbeelden in hun kleine allegorieën. En ondertussen meten ze zich met elkaar. Het kleine slagveld met zijn intense pijn.